TINE

Geachte Mevrouw Moniek,
Beste Tine,

Iets meer dan een half jaar geleden viel ons virtuele oog op uw weblog 'Hartenjager'. We hebben die met veel interesse gelezen. Hoe U uw datingavonturen omschrijft, belangt ons als relatiebureau ongetwijfeld aan. We konden ons oorspronkelijk niet van de indruk ontdoen dat U datingssites bewust in een slecht daglicht plaatste met uw belevenissen. Stak U de draak met ons? Hoe kon U zich zo bewust verlagen?  Of was U echt die ene uitdaging waarop wij al een tijd ongeduldig wachtten? Daarom zijn wij zo vrij geweest om U geheel vrijblijvend aan ons unieke persoonlijkheidstest te onderwerpen. Schrik niet, we waren zeer discreet in uw dagdagelijkse bezigheden aanwezig. Onbewust was U het centrum van een heel bijzonder experiment.

Wij hebben enkele professioneel opgeleide 'prooien' op U afgestuurd afgelopen maanden voor diverse 'face to face' ontmoetingen. Daarbij kwamen allerlei soorten types aan bod. Zoals verwacht viel U voor ****** onze man met levenservaring en sterke voorliefde voor taal. Heel geraffineerd drong hij uw leven binnen, U gaf hem al vrij snel vertrouwen en het duurde niet lang voor U een relatie met hem begon. U had natuurlijk niet in de gaten dat ****** in feite een lid was van ons team, die U onderwierp aan allerlei testen. Inmiddels heeft hij zijn onderzoek afgesloten en is aan een ander project begonnen.

Met deze mail brengen wij U op de hoogte van zijn en onze bevindingen. U bent echt wel een interessante casus voor ons. We zijn ervan overtuigd dat wij U kunnen coachen om die juiste partner te vinden. Maar wacht U vooral even af voor U zelf weer op jacht gaat.

Vooreerst blijkt dat uw empathisch vermogen exuberant is. Om het even welk verhaal ****** U vertelde, U troostte hem en toonde al te veel begrip. Dit is gerust één van uw grootste pijnpunten te noemen. We kunnen ons voorstellen dat heel veel mannen U hierdoor als een al te makkelijke prooi zien. U zult zich terdege moeten wapenen hiervoor.

Een tweede punt waarmee U zichzelf systematisch van alles op de hals haalt, is het feit dat U een buigzame persoonlijkheid hebt. U bent zelfstandig sterk, maar zodra er een mannelijk sujet in uw nabije omgeving komt, wordt U dat zwakke vrouwtje. U zou als het ware al uw eigendommen achterlaten na enkele weken samen zijn. Een heel concreet voorbeeld is hoewel U heel sterk overtuigd was dat U geen kinderwens had, ****** U toch heel snel aan het twijfelen heeft gebracht. Zo zou het U ook vergaan zijn als hij U een verhuis naar het buitenland had voorgesteld. Of een verbreken met alle contacten met uw vrienden en familie. Ook al hij U helemaal niets beloofd. Op geen enkel moment heeft hij gegarandeerd er enkel voor U te zijn.  U hebt dringend zeer intensieve persoonlijkheidscoaching nodig.

Verder zal U aandacht moeten besteden aan nog enkele punten. Uw dwangmatige melancholieke drift. Al te vaak springt U in die zee van verleden tijd. U bent te vrijgevig als het mannelijke sujetten betreft. In gezelschap verliest U daarenboven uw status van sociale drinker te zijn. U gaat er meermaals over. Daarenboven vertrouwde hij ons toe dat uw seksuele persoonlijkheid nog wat begeleiding mag krijgen. U begrijpt dat we dit liever persoonlijk met U bespreken.

Wij beseffen dat U dit nu even moet verwerken. U voelt zich wellicht een pion in onze handen. Ongetwijfeld kruipt U nu in een slachtofferrol. U heb de neiging om alles nogal te dramatiseren. Daar heeft ****** ons voor gewaarschuwd. Maar het duurt niet lang voor U in zal zien dat wij alleen maar het goede met U voor hebben. U zal niets meer horen van ******. Alle contact zal hij weigeren. Dat is misschien hard, maar specialisten weten dat dit de doeltreffendste manier is om een relatie, hoe kort en onduidelijk ook,  te verwerken. U moet proberen dit niet te overdrijven.

Als U eraan toe bent, kunnen wij U een afscheidsfilmpje sturen dat hij voor U heeft opgenomen. Ook kan U een 'verwerkingspakket' bestellen. Daarin onder andere een gepersonaliseerde boksbal en een gamma aan verschillende soorten condooms. Dit pakket kost €150. Verder raden wij U aan om  zo snel mogelijk bij ons in persoonlijke therapie te gaan en een intensieve coaching te volgen op uw maat. Dit zal een zeer discreet en doeltreffend pakket worden. Neem gerust contact met ons op. Reken op minstens €200 per sessie. Maar wees U ervan bewust, dat dit een investering is waarvan U snel vruchten zal kunnen plukken. Een warm team van specialisten staat voor U klaar.

Ten slotte kunnen wij U meedelen dat wij momenteel een speciale actie hebben. Bij aanmelding ontvangt U een luxueuze badjas.

Hopend U hiermee een dienst te bewijzen en U te helpen naar uw zoektocht naar dat deksel dat op uw potje past,

Weet: zelfs op een kale rots kan liefde groeien.

Hoogachtend,

*******************  van ******************************

Uit een chatgesprek gegrepen: DOMINIQUE

DOMINIQUE: Hey, mag ik je wat vragen?
TINE: Jawel hoor! Trouwens: goedemorgen, Dominique.
DOMINIQUE: Jij schrijft toch die stukjes van 'Hartenjager'?
TINE: Dat klopt.
DOMINIQUE: Ik wil wel eens met jou op date.
TINE: Leuk! En we chatten niet eens op een datingsite. This must be my lucky day!
DOMINIQUE: Begrijp me niet verkeerd. Ik val helemaal niet op jou. Ik heb je gescreend. Dat moet ik toch wel even kwijt. Je bent veel te oud en helemaal mijn type niet maar ik volg je al een tijdje: jij bent op internet best actief.
TINE: Oh, en waarom wil je dan wel met mij op date?
DOMINIQUE: Het viel me op dat je altijd negatieve stukjes op die blog schrijft. In jouw stukjes zijn alle mannen eikels. Ik wil aantonen dat dat niet klopt en dat jij daar dan een stukje over schrijft.
TINE: Dat zal niet lukken, vrees ik.
DOMINIQUE: Je moet dan wel mijn echte naam gebruiken. Ik bedoel mijn naam die ik nu gebruik.
TINE: ?
DOMINIQUE: Waarom zou het niet lukken?
TINE: Kijk, 'Hartenjager' is net een blog waarop ik schrijf over het mislukken van dates. Als een date lukt, vind ik het geen leuke gedachte om erover te schrijven.
DOMINIQUE: Hoezo?
TINE: Als mensen daten en het klikt, worden ze verliefd of gaan met elkaar naar bed. Maar die dingen  wil ik toch liever niet openlijk delen. Die momenten zijn toch te kwetsbaar, vind ik. Het zou zijn alsof  ik een camera in mijn slaapkamer plaats of een liefdesbrief openbaar maak. Ik verander de naam altijd, omdat niet heel de wereld hoeft te weten wie met mij wil daten.
DOMINIQUE: Het zou je in dit geval heel veel extra lezers kunnen opleveren, ik ben namelijk een hit.
TINE: ?
DOMINIQUE: Zoek me maar eens op. Ik ben nogal bekend op internet. Ik heb veel followers. Als we ook nog kunnen Snapchatten tijdens de date zou dat fantastisch zijn.
TINE:  Ik denk niet dat ik dat een leuke gedachte vind.
DOMINIQUE: Kan je deze week? Vrijdagavond?
TINE: Jij wil dus eigenlijk met mij uit om er meer likes uit te halen.
DOMINIQUE: Jouw lezersaantal zal ook verdubbelen, gok ik. Dus we hebben er allebei wat aan.
TINE: Maar ik date niet voor mijn lezers. Ik date voor mezelf.
DOMINIQUE: Dat is dom. Je zou er veel meer uit kunnen halen.
TINE: Jij ziet met mij daten als een soort van promostunt. 'Kijk eens wat ik durf?' en 'Oh, wat ben ik lief!'?
DOMINIQUE: Het feit dat een gast als ik met jou wil daten, zal je ook veel populairder maken.
TINE: En wat wil je dan wel doen op zo'n promodate?
DOMINIQUE: Lekker eten, een paar cocktails en achteraf een paar foto's in bed. We doen natuurlijk niets. De foto's zijn voor de show en jij fantaseert er gewoon wat bij. Dat kan je vast.
TINE: Ik zou dus moeten liegen. Over een droomdate met Dominique. Ik zou je de lakens in moeten prijzen.
DOMINIQUE: Ja.
TINE: Ik zie er werkelijk het nut niet van in.
DOMINIQUE: Het zou een gezellige avond kunnen zijn. We delen de kosten.
TINE: Ik moet je afschilderen als mijn prins? Mijn ware?
DOMINIQUE: Jawel! Je zocht hem en hebt mij gevonden. Je mag natuurlijk niets over dit gesprek van vandaag schrijven.
TINE: En daarna?
DOMINIQUE: Wat bedoel je?
TINE: Na het stukje zal iedereen ongetwijfeld naar je vragen. Moet ik dat dan ook fantaseren?
DOMINIQUE: Ja. Even. Een week of drie. En dan bedrieg jij mij.
TINE: Oh, en weet je al met wie?
DOMINIQUE: Jawel. Ik heb een vriend die ook wat meer volgers kan gebruiken.
TINE: Dominique, je kan dat toch niet menen!
DOMINIQUE: Ik meen alles wat ik zeg. Jij zoekt toch een lief? Met een paar bedfoto's zullen veel mannen op je geilen. Ze zullen in de rij staan, eerlijk waar.
TINE: Ik denk toch dat ik geen interesse heb in je voorstel. Ik vrees toch dat ik niet anders kan dan dit gesprek te publiceren. Dit is zo bijzonder dat ik het wel met mijn lezers moet delen. En vrees niet, jongen, ik geef jou wel een andere naam. Doei!
DOMINIQUE: :-(

Uit een chatgesprek gegrepen: TONY

TONY: Heykes!
TINE: Goeieavond Tony! Dat is lang geleden!
TONY: ????
TINE: Herken je me niet?
TONY: ????
TINE: Wij hebben al eens afgesproken.
TONY: ?????
TINE: Ja. Een paar jaar terug. Nu ja, ik ben ook wel veranderd.
TONY: Hebben wij elkaar ontmoet?
TINE: Nee, uiteindelijk niet. Ik heb diezelfde dag nog afgezegd en gezegd dat ik je liever toch niet wou ontmoeten.
TONY: Ik kan het me niet herinneren. Waarom had je afgezegd?
TINE: We hadden almaar fijne gesprekken en opeens kwam de dag dat we elkaar zouden ontmoeten. We hadden zelfs al telefoonnummers en zo uitgewisseld. Maar toen - een paar uur voor de date in kwestie - begon je vreselijk over porno door te drammen.
TONY: Over porno?
TINE: Ja. Porno. Je vroeg of we in plaats van wat te eten niet gewoon bij mij thuis porno konden kijken. Dat vond ik te vergaand voor een eerste ontmoeting.
TONY: Wanneer was dat?
TINE: Ik weet het niet meer precies.
TONY: Nu ja, er is een tijd geweest waarin ik nogal op porno gefixeerd was. Sorry. Iedereen is wel eens eenzaam.
TINE: Begrijp me niet verkeerd. Ik heb op zich niets tegen porno. Maar ik hoef het niet te zien. Zeker niet op een eerste date. Ik voelde me niet op mijn ongemak toen je het me voorstelde en maar bleef aandringen. Vooral dat aandringen, daar ben ik op afgeknapt.
TONY: Dat begrijp ik. Gelukkig ben ik nu niet meer zo.
TINE: Hou je niet meer van porno?
TONY: Jawel. Maar ik ben wat rustiger geworden.
TINE: Zo.
TONY: Zou je nu wel willen afspreken om wat te eten? Ik heb een restaurant. Ik kan wel wat voor je klaarmaken. Het is eerder een kleine bistro. Je zou dan moeten komen net na sluitingsuur.
TINE: Omdat je dan op je gemak tegenover mij kan mee-eten?
TONY: Nee, dan is mijn moeder naar huis. Ik run de zaak met mijn moeder.
TINE: Ja, een moeder erbij, zo voor een eerste date, dat willen we niet.
TONY: Je ziet er wel leuk uit. Ik beloof het niet over porno te hebben.
TINE: Echt niet?
TONY: Echt niet. Alhoewel. Het is inmiddels toch alweer een tijd geleden. Ik ben ook maar een man van vlees en bloed. Als je begrijpt wat ik bedoel. Knipoog.
TINE: Hoe lang is een een tijd geleden?
TONY: Een week of twee. Ik sta alweer op springen. Ik vrees dat ik mezelf niet zal kunnen bedwingen.
TINE: Dus je gaat eigenlijk gewoon jezelf serveren?
TONY: Ik denk het wel.
TINE: Ik geloof niet dat ik daarin zin heb.
TONY: Ik ben een propere jongen hoor. Met alles erop en eraan.
TINE: Daar twijfel ik niet aan. Maar ik zou toch liever een salade met scampi's op mijn bord krijgen, dan meteen jouw scampi in mijn gezicht.
TONY: Ik kan er ook niets aan doen dat ik een gezonde man ben.
TINE: Nee, daar kan je niets aan doen. Ik denk dat je gezonde vrouw moet zoeken. Zo gezond ben ik nu ook weer niet.
TONY: We zouden ook gewoon wat kunnen drinken. Een paar filmpjes zouden je misschien wel gezonde trek doen krijgen. Please?
TINE: Dus je hebt het niet begrepen?
TONY: ?????
TINE: Ik zal afsluiten en ik geef je de raad om dit gesprek nog eens te herlezen. Heel misschien zou je er wat uit kunnen leren.
TONY: Maar ik heb zo'n zin. Bloos.
TINE: Zit je nu in je kleine bistro?
TONY: Ja.
TINE: Zijn er geen klanten?
TONY: Het is wat mager vandaag.
TINE: Waar is je moeder?
TONY: Ze is met de afwas bezig.
TINE: En wat ga je nu doen met die grote trek?
TONY: Ik ben al bezig. Bloos. Ik combineer dit gesprek met een filmpje.
TINE: Dan wens ik je veel plezier en weinig klanten toe.
TONY: Dank je.

Bruno

Hoi Bruno,

Enkele jaren geleden troffen wij elkaar in onze eenzaamheid. Jij net kersvers uit een relatie en ik al een paar maand alleen.  Je nodigde me uit om ergens koffie te gaan drinken, maar alles was vreemd genoeg gesloten, dus kwam je naar mijn huis. Het was zomer. We stonden op mijn koertje met een kop koffie in de hand. Ik schaamde me voor het feit dat mijn koertje niet netjes was. We konden niet eens zitten. Je blik verklapte niet dat je het rampzalig vond. Het was je om de koffie te doen en het gesprek en niet zo zeer om de plek. Na een lange babbel zei je: 'Graag tot een volgende keer!' en je vertrok. 

De tweede keer spraken we af aan een toog waar niemand ons kende. Het had het begin kunnen zijn van wat moois. Helaas! Wat gezellig en fijn had kunnen worden, werd steeds onderbroken door die biepjes van je gsm. Je excuseerde je en zei: 'Dit moet ik even beantwoorden.' Ik vond het helemaal niet erg. Dan had ik meer tijd om je met mijn ogen te bestuderen. Je blik vol aandacht voor dat ding, beviel me wel. 'Straks kijkt hij misschien zo naar mij...' dacht ik. Of hoe je vingers de toetsen beroerden, zo kon jij mij wel eens gaan aanraken. Maar helaas: nadat je me voor de tweede keer verlaten had om buiten een gesprek te voeren met de persoon aan de andere kant van de lijn en ik opeens twee wijntjes verder was dan jij, vertelde je me dat je moest vertrekken. Dat je het erg vervelend vond. Je betaalde en vertrok.

Een derde ontmoeting kwam er niet. Ook al deed ik mijn best. Misschien een beetje te veel, want toen ik je in een chatgesprek vroeg:'Kunnen we gewoon niet nog eens afspreken zonder gsm?', antwoordde jij: 'Ben je gek? Ik kan helemaal niet zonder!' en ook opeens: 'Je bent te dik.' Ik was even sprakeloos. 'Die eerste keer heb ik er niet zo erg opgelet, maar in het café vond ik je echt veel te dik. Het spijt me.'

Eerlijkheid. Het is soms zo stijlvol als een stiletto die je openrijt. Ik heb een paar keer geslikt en heb je dan maar weggeklikt met de afscheidswoorden: 'Ik stel je eerlijkheid op prijs, maar dat wil niet zeggen dat dit niet snijdt. Ik wens je desalniettemin een slanke liefde toe die blijft.'

Gisteren kwam ik je tegen. Het was fantastisch weer. Ik heb me wijselijk niet laten zien, ook al word ik sinds korte tijd eindelijk weer wat minder. Je liep te likken van een ijsje. Okselvijvers in je veel  te krappe hemd. Een buik die over je kniebroek hing en heel bijzonder: in je andere hand geen gsm maar een knokige vrouw met een chihuahua die hetzelfde strikje had als zij. Ik had gemene dingen kunnen denken. Zoals dat ze wellicht eenzelfde kapper hebben: jouw vrouw en jouw hond. Of dat je nu duidelijk na die magere jaren, vette jaren hebt gekend. Uiteindelijk dacht ik: 'Laat het, Tine. Als jij dit denkt, ben je geen haar beter dan die vent.' Ik hoop dat je gelukkig bent. Daar gaat het om. Niet om het papier.

Straks ga ik nog eens een poging wagen om mijn koertje op te ruimen en op te vrolijken met zelfgekweekte bloemen. Zodat als er nog eens koffievisite is, we tenminste kunnen zitten. Dat wie dan langskomt, niet enkel rommel maar ook mijn buik ziet maar bovenal mijn groot verlangen om wat  piepklein groen is met veel liefs te laten groeien tot iets wonderbaarlijks. 

Dikke zoen,

Tine

Frank

Hey Frank,

De kans dat je mij nog kent, is bijzonder klein. Dat ik op deze miezerige zondag aan je denk, heeft alles te maken met een flinke streep melancholie en de hunker naar bloemenjurken. Vandaag moest ik denken aan mijn eerste date. Die stamt nog uit het MSN-tijdperk. En die eerste date, Frank, was met jou.

Ik had mijn paarse bloemenjurk aan toen ik op de Vrijdagsmarkt in Gent naar jou op zoek ging. Ik was pakken jonger en naïever dan ik nu nog lijk. Het feit dat jij me via chatgesprekken had verteld dat je een politie-agent was, gaf me toen een gevoel van veiligheid. Op de markt was je niet te zien. Ik herinner me dat we gsm-nummers hadden uitgewisseld (in geval van nood), dus schraapte ik mijn moed bijeen om je te bellen. Je vertelde me dat je in een zaak zat op de markt. 'Eden' was dat.
De naam sprak tot de verbeelding. Zou deze date het begin zijn van een paradijselijke relatie? Zou ik jouw Eva kunnen zijn? Jij, mijn goddelijke Adam?

Het verwondert me nu - zoveel jaren later - dat ik het niet erg vond dat jij je niet aan de afgesproken plek hield. Dat ik - indien ik mijn gsm niet bij me had - je nooit had kunnen vinden, terwijl jij me wél had kunnen zien.  Toen ik binnenstapte in 'Eden' herkende ik je van foto's en stapte naar je tafel toe. Opeens zag ik dat je niet alleen was. Je had een man tegenover je zitten. Je stelde hem voor als je collega Dirk en vroeg me wat ik wou drinken. Een beetje van mijn melk vroeg ik spuitwater. Waarom had je in godsnaam je collega meegebracht?

'We zijn eigenlijk in functie, maar undercover,' zei je trots. 'Ja,' zei Dirk, 'we waren iemand aan het schaduwen en zijn toen toch naar Gent gereden, want schaduwen is zo vervelend.' "Jij leek ons veel boeiender.' Ik keek jullie wat meer aan en zag dat jullie beiden een gouden kettinkje om jullie hals hadden met handboeien daaraan. Ik was toen stukken minder mondig dan ik nu ben. In gedachten vroeg ik of undercoveragenten niet beter wat anders rond hun nek dragen, maar ik stamelde enkel: 'Boeiend?' Wat volgde, was een uiterst saai gesprek waarin jullie me probeerden te imponeren met jullie heldhaftige avonturen bij de Antwerpse politie. Het deed me allemaal zo bitter weinig. Toen jullie 'Eden' eindelijk verlieten omdat jullie blijkbaar werden opgeroepen, ontspande ik uiteindelijk toch en bestelde een glas wijn, om toch nog wat fijns mee te pakken van mijn eerste date en de smaak van water door te spoelen.

Een paar dagen na deze 'heugelijke' ontmoeting kreeg ik van jou een bericht. Met de vraag of ik niet samen met jou en Dirk mee wou naar een huisje in de Ardennen. Dit voor een heel weekend. Jullie wilden allebei en tegelijk met me naar bed. Natuurlijk zei ik nee. Geen haar op mijn hoofd dat juichte bij de gedachte aan een weekend geboeid te worden op een bed. Het idee om me door twee politieagenten te laten opsluiten, wond me helegaar niet op.

Nu ben ik zoveel jaar ouder. Wijzer ook. Heel soms vraag ik me af of ik een krantenbericht zou zijn geworden als ik 'ja' had gezegd. In dat bericht zie ik mezelf met blauwe plekken en een bloedlip getuigen dat ik door twee mannen, die zich als politiemannen voordeden, werd meegelokt en vastgebonden. Dat ik niet zo dom had moeten zijn. Maar meer nog doorblader ik vaak de krant op zoek naar jouw gezicht. Of dat van Dirk. Want er zijn nog zoveel meisjes die nog naïever en onschuldiger zijn dan ik toen was.  Vrouwen die geen uniform nodig hebben om een politie-agent als iets verschrikkelijk appetijtelijk te zien. Jongedames op zoek naar veiligheid. En bovenal (mochten jullie al échte agenten zijn): geschaduwde boeven die jullie date-gedrag als een heerlijke uitweg zien in al hun criminaliteit en een nationale pers die jullie escapades als schokkende feiten uit de doeken doet.

Heb jij je Eden inmiddels al gevonden?
Al dan niet in de Ardennen?
Ik vind het nog altijd in een glas wijn.
Maar bovenal nog in jurk of in een bed met bloemen.

Druilerige zondagsgroet,
(Ook aan Dirk.)

Tine

Frederik

Gegroet Frederik,

Wie had nu kunnen vermoeden dat ik je deze brief zou moeten schrijven? Misschien wel ik.

Op een mooie donderdag geraakten wij met elkaar in gesprek via de chatbox van een datingsite. Het was nog ochtend en we hadden een fijne en gemoedelijke conversatie. Je was vriendelijk en beleefd. Je verklapte ineens dat het je je verjaardag was. Toen ik vroeg wat je plannen precies waren, veranderde de stemming. Je werd wat droevig. Je schreef dat je geen plannen had, dat je het liefste gewoon niet jarig was geweest. Ik had die ochtend stoute pantoffels aan en ik grapte: 'Zal ik met een taartje naar je huis komen, ik heb toevallig ook geen plannen.' Je lachte het weg maar tikte opeens: 'Waarom eigenlijk niet? Als we hier de hele ochtend kunnen chatten, kunnen we ook wel bij een taartje praten.' Je bleek niet ver te wonen en we maakten zowaar plannen dat ik in de namiddag bij jou zou langskomen. Zonder taart, maar met praat.

Het was de eerste keer na jaren dat ik een afspraak had. Dat dan nog in het huis van een wildvreemde man. Maar ik zag het als een spontane daad en niet zozeer als date. Met een fles cava onder de arm belde ik bij jou aan en wenste jou een fijne verjaardag. Je bleek in een chique huis te wonen met een zwembad en bar. Even was ik van de kaart en dacht me niet helemaal op mijn plaats. Ik grapte nog dat ik mijn outfit niet vond passen bij je interieur maar je stelde me op mijn gemak. Je haalde hapjes en schonk gin tonic voor me uit en we klonken: 'Op mijn verjaardag!'

Je vertelde en vertelde. Met heel veel trots. Over je werk, waar je zo goed in was. Over je schattige dochtertje. Over je vrienden waarmee je onvergetelijke feestjes gaf in jouw huis. Dat ze keer op keer je bar plunderden. Je vertelde over je lievelingscafé. Over je ex waar je ooit zo verliefd op was. Ik liet je vertellen. Daarvoor zat ik daar. Natuurlijk moest het gesprek een wending krijgen en dat na mijn vraag: 'Maar, Frederik, je hebt het zo goed voor elkaar, waarom vier jij dan je verjaardag met mij, een wildvreemde vrouw die je niet eens zou opmerken als ze met een sombrero in jouw lievelingscafé zou zitten?'

Je sloeg om. Begon onwennig door je huis te wandelen. Beetje voor beetje viel je uiteen. Je had ontslag genomen zo bleek. Je vrouw had je verlaten voor een vrouw, wat voelde als een hele grote nederlaag. Een schandvlek. Je vrienden hadden je na die scheiding laten vallen want achteraf bleken ze allemaal meer vriend met je vrouw.  Je gaf ook geen feestjes meer. Je miste zo ontzettend erg je dochter, die je nu nog amper zag. En door die scheiding moest je ook je huis verkopen: een levenswerk van jaren.

Daar zit je dan als wildvreemde vrouw. Een wildvreemde vrouw die zich een Ma Flodder voelde in een porseleinwinkel met een wildvreemde jarige man die in stukjes brak. Wat kon ik anders doen? Ik ben rechtgestaan en ik heb je vastgepakt. Eerst wat stuntelig. Daarna stevig. Ik heb je omarmd en je getroost en gezegd dat het wel goed zou komen. Daarna hebben we nog een hele tijd naast elkaar op de bank gezeten. Je leunde tegen mij aan en we grapten alsof we al jaren vrienden waren.

Toen ik vertrok, bedankte je me omdat ik als enige aan je verjaardag had gedacht. Dat je het fijn vond dat ik er was. Ik wenste je nog veel succes en goeie moed. Toen ik in mijn auto naar huis reed, bedacht ik dat het zo lang geleden was dat ik een man had vastgepakt. Dat dat goed gevoeld had, maar niet iets blijvends was. Dat wij elkaar niet veel meer zouden zien.

Je reageerde inderdaad snel niet meer op berichtjes. Eerst hing je nog een tijdje rond op Facebook, maar daarna niet meer. 'Hij schaamt zich vast en heeft me geblokkeerd.' bedacht ik. Maar gisteren zag ik opeens dat Facebook me de suggestie gaf om lid te worden van een groep met jouw naam en daarvoor de letters rip. Zoveel maanden na datum. Ik trok wit weg en zag dat je een grote maand na je verjaren uit het leven stapte. Op de pagina stonden veel boodschappen die begonnen met 'Waarom?'.

Ik begrijp het, denk ik. Na dat ene moment. Die paar uur samen. Je toonde je zo sterk, maar je kon niet meer. Je was op. Je voelde je in de steek gelaten. Mensen zoeken meestal het gezelschap op van wie gelukkig maakt. Niet iemand die verdrietig is of boos. Eigen geluk gaat zo vaak voor.  Ik ben blij dat ik er voor je was. Dat je jarig was bij mij. Dat iemand als ik door je verpakking las.

We zouden het met zijn allen meer moeten doen: wildvreemden troosten. Maar de angst voor dat vreemde is groot. We zouden goed gek zijn: zomaar eenzame jarigen met oren en armen te bezoeken. En met een hart dat ook tranen wil ontmoeten.

Je hoeft niet meer te verjaren, Frederik.
Daar heb je zelf voor gezorgd.
Het gaat je goed.

Tine

Uit een chatgesprek gegrepen: BAPTIST

BAPTIST: Hou jij van kinderen?
TINE: Dag Baptist! Of ik van kinderen hou?
BAPTIST: Ja. Wel?
TINE: Dat hangt van de kinderen in kwestie af.
BAPTIST: Wat bedoel je?
TINE: Tja, of de kinderen een beetje zoet zijn.
BAPTIST: ??
TINE: Sorry. Ik verklaar me nader. Als een kind flink kan spelen en grappige opmerkingen maakt, dan kan ik er wel van gaan houden. Dan is het als een dotje slagroom. Maar als het kind met een winkelwagentje in mijn achterwerk gaat porren, dan vind ik datzelfde dotje best wat zurig. En dan is mijn liefde opeens stukken minder groot.
BAPTIST: Dat begrijp ik. Maar geen enkel kind is altijd braaf.
TINE: Het klinkt misschien een beetje raar, Baptist, maar omdat ik zelf geen kinderen heb en almaar in aanraking kom met kinderen van anderen, hoeft mijn liefde dan ook niet altijd even groot te zijn. Ik kan in mijn positie van mijn buurjongen houden als hij lieve liedjes zingt, maar hem hartsgrondig zonder schaamte haten als hij weer vijftig keer zijn bal tegen mijn keukenmuur heeft gegooid. Mijn neefjes en mijn nichtjes die zie ik meestal wel graag. Mijn leerlingen ook. Maar vaak ben ik ook blij dat ik ze niet naar huis moet meenemen. De liefde zou misschien snel voorbij zijn.
BAPTIST: Je houdt dus in het algemeen van kinderen?
TINE: In het algemeen vind ik ze even zoet. Waarom?
BAPTIST: Ik zoek een goeie moeder voor mijn kinderen. Denk jij dat je een goede moeder kan zijn?
TINE: Eerlijk? Dat weet ik niet, Baptist.
BAPTIST: Jammer.
TINE: Dus jij zoekt iemand op deze datingsite waarbij het in de eerste plaats met je kinderen klikt?
BAPTIST: Ja. Ik vind het heel belangrijk dat mijn partner voor mijn kinderen kan zorgen. Zij komen op de eerste plaats.
TINE: Hoe oud zijn ze? En wat is hun naam?
BAPTIST: Margaux is 9 en Thibault is 5.
TINE: Zijn ze wat zoet?
BAPTIST: Ze hebben hun kuren.
TINE: Je staat er alleen voor?
BAPTIST: Ja, om de twee weken. Ik ben gescheiden van mijn vrouw. Ze vinden dat niet fijn. Daarom vind ik dat ik een goeie moeder voor hen moet zoeken. Welke vrouw laat nu haar man en kinderen alleen?
TINE: Dat begrijp ik. Maar de vrouw die je zoekt, moet toch ook een goeie vrouw voor jou zijn?
BAPTIST: Dat is niet zo zeer van belang.
TINE: Hoezo?
BAPTIST: Als ze een goeie moeder is, als ze kan koken en poetsen en de was doen, dan is dat meer dan genoeg. Ik ben zelden thuis.
TINE: Oooh. En als jij nu niet thuis bent, wie zorgt dan voor Margaux en Thibault?
BAPTIST: Mijn moeder.
TINE: Moet je veel op zakenreis misschien?
BAPTIST: Ook. Ik heb veel hobby's.
TINE: En liefde? Wil je dan geen vrouw om van te houden?
BAPTIST: Nee, daar heb ik geen tijd voor.
TINE: Jammer.
BAPTIST: Ben je geïnteresseerd?
TINE: Nee. Ik zie mezelf toch niet als mama. Ik voel me bovenal een vrouw. Het kan best zijn dat ik een goede moeder in mij heb. Maar ik zal eerst van een man moeten houden alvorens ik die moeder in mij ontdek.
BAPTIST: Je kan toch van mij houden?
TINE: Ik denk niet dat ik van een man kan houden die geen tijd heeft om ook van mij te gaan houden. Trouwens: ik heb ook hobby's.
BAPTIST: Jammer.
TINE: Is een nanny geen optie voor jou?
BAPTIST: Weet je wel hoeveel dat kost?
TINE: Een vrouw kost ook geld hoor.
BAPTIST: Ja, dat hoef je me niet te vertellen!
TINE: Oh, ja, juist. Je had er één.
BAPTIST:  Het is moeilijk hoor.
TINE: Dat kan ik me voorstellen.
BAPTIST: Echt niet?
TINE: Echt echt niet. Veel succes verder.